Σας κύκλωνε ο καπνός,
μα εγώ Σας γνώριζα
Ν' ατμίζεστε
Να υψώνεστε
Η μορφή σας να στεριώνει
Και μέσα από θαμπό γυαλί
αντάμωνα τη μοίρα μας
σ' αδράχτι τυλιγμένη
Ανέμη μια, κλωστή για δυο
μασούρι μεταξένιο
Λευκό σεντόνι αέρινο,
και πίσω του κρυμμένο,
το βλέμμα Σας, στο βλέμμα μου
με πόθο περιμένω
Αχ, ας φυσούσες αύρα μου
πνοή να μας χαρίσεις
Και το σεντόνι το υφαντό
στα δύο να χωρίσεις.
Να ενώσουμε τα χέρια μας
Να σμίξουμε τα χείλη
Να γίνει η δυνατή μας φωτιά
η φλόγα στο καντήλι.
Αναρτήσεις
